Akumulacyjne ogrzewanie podłogowe – jak działa i czy się opłaca?

Ogrzewanie podłogowe, wodne lub elektryczne, to jedna nowoczesnych alternatyw dla domów jednorodzinnych. Posiada wiele zalet: mniejsze zużycie energii niż w przypadku tradycyjnych grzejników, optymalny dla ludzi rozkład temperatur w pionie, brak unoszenia się kurzu, szybkie schniecie podłóg po myciu, większa dostępna przestrzeń w pomieszczeniach.

Dlatego podłogówka jest coraz częściej wybierania przez inwestorów budujących własne domy. W artykule skupimy się na elektrycznym ogrzewaniu podłogowym, które posiada pewne zalety w porównaniu do wodnego: szybsze nagrzewanie, prostsza instalacja, brak przesuszania powietrza, uniesienie podłogi zaledwie o 6 mm zamiast nawet o 30 mm, czy znacznie prostsza konserwacja. Jednak ceny prądu cały czas rosną, dlatego warto zainteresować się sposobami na obniżenie rachunków za ogrzewanie elektryczne. Jednym z nich jest zainwestowanie w akumulacyjne ogrzewanie podłogowe.

Nowoczesne ogrzewanie podłogowe - akumulacyjne

Podstawą akumulacyjnych systemów grzewczych jest wykorzystywanie energii elektrycznej w drugiej taryfie czasowej, kiedy prąd jest znacznie tańszy. Od lat znane są i wykorzystywane w domach jednorodzinnych piece akumulacyjne, zaś od jakiegoś czasu także i akumulacyjne ogrzewanie podłogowe. Piec czy podłoga nagrzewa się tańszym prądem i gromadzi ciepło, a następnie oddaje tę zakumulowaną (zmagazynowaną) energię do pomieszczeń. Jednak, jeżeli zamierzamy zainstalować w naszym domu ogrzewanie akumulacyjne, to warto rozważyć aktualne taryfy energii elektrycznej, oferowane przez różnych dostawców. Akumulacyjne ogrzewanie podłogowe to nowoczesność, wygoda, estetyka oraz oszczędności kosztów w porównaniu do zwykłego elektrycznego.

Taryfy energii elektrycznej

Taryfa energii elektrycznej albo taryfa prądu to cennik za zużycie 1 kilowatogodziny. W Polsce nazwy taryf składają się z liter oraz cyfr. Z punktu widzenia właścicieli domów jednorodzinnych istotne są grupy taryfowe G, przewidziane dla gospodarstw domowych. To jedyne, w których ceny zatwierdzane są przez Urząd Regulacji Energetyki (URE). Oznacza to, że najwięksi sprzedawcy energii elektrycznej, tacy jak PGE, TAURON, ENEA czy ENERGA, zobligowani są do uzyskania akceptacji każdej zmiany cen. Z kolei pierwsza cyfra oznacza moc umowną i dla taryf domowych zawsze jest to wartość 1, czyli moc do 40 kW. Natomiast druga cyfra oznacza liczbę stref, czyli ile różnych cen prądu w danej taryfie. Przy ogrzewaniu akumulacyjnym istotna będzie cyfra 2, oznaczająca dwie ceny prądu, w zależności od godziny. Dodatkowe małe litery w oznaczeniu taryfy wyznaczają godziny i dni tygodnia, w których prąd jest tańszy, np. „w” oznacza niższą cenę w weekendy. W Polsce najpopularniejsze taryfy dla gospodarstw domowych to G11, G12 oraz G12w. Pierwsza z nich z oczywistych względów (stała cena prądu przez cały czas) raczej nie wchodzi w rachubę przy ogrzewaniu akumulacyjnym. G12 oznacza tańszy prąd zarówno w nocy, czyli w godzinach od 22:00 do 6:00, jak i w dzień – od 13:00 do 15:00. Jednak ta strefa dzienna nie jest dostępna w ofercie wszystkich dystrybutorów, dlatego warto to sprawdzić u tego, z którym mamy podpisaną umowę. Natomiast w taryfie G12w prąd jest tańszy również przez cały weekend, święta oraz dni wolne od pracy. Jednak przypadku operatora ENEA godziny niższych cen w tygodniu są nieco inne: od 21:00 do 6:00.

W 2025 r średnie ceny energii elektrycznej w taryfie G12 kształtują się następująco:

• Strefa dzienna. Cena energii elektrycznej (maksymalna – zamrożona): 0,62 zł/kWh, opłata dystrybucyjna: 0,44 zł/kWh, opłata łączna: 1,06 zł/kWh.
• Strefa nocna. Cena energii elektrycznej (maksymalna – zamrożona): 0,62 zł/kWh, opłata dystrybucyjna: 0,13 zł/kWh, opłata łączna: 0,75 zł/kWh.

Natomiast w taryfie G12w:

• Strefa dzienna. Cena energii elektrycznej (maksymalna – zamrożona): 0,62 zł/kWh, opłata dystrybucyjna: 0,46 zł/kWh, opłata łączna: 1,08 zł/kWh.
• Strefa nocna. Cena energii elektrycznej (maksymalna – zamrożona): 0,62 zł/kWh, opłata dystrybucyjna: 0,14 zł/kWh, opłata łączna: 0,76 zł/kWh.

Jeżeli moc pobierana przez odbiorniki w domu przekracza 6 kW, wówczas wymagana jest instalacja trójfazowa.

Akumulacyjne ogrzewanie podłogowe - projektowanie

W przypadku ogrzewania akumulacyjnego podłoga spełnia 2 funkcje: grzewczą oraz magazynowania ciepła. Dlatego musi być wykonana z właściwego materiału i posiadać odpowiednią grubość. Na prawidłowe działanie ogrzewania akumulacyjnego mają wpływ takie czynniki, jak: konstrukcja budynku, obliczone jednostkowe straty ciepła dla pomieszczeń, rodzaj wykończenia podłogi (płytki ceramiczne, panele czy drewno) oraz taryfa prądu (doładowanie w godzinach 13-15). Dlatego zaprojektowanie oraz wykonanie podłogowego ogrzewania akumulacyjnego warto zlecić doświadczonej firmie, cieszącej się dobrymi opiniami.

Rodzaje wylewek pod ogrzewanie podłogowe

Do wyboru mamy jastrych betonowy lub anhydrytowy. Każde z tych rozwiązań posiada swoje zalety i wady.

Główną zaletą jastrychu betonowego jest jego wytrzymałość mechaniczna i trwałość. Wylewki betonowe wytrzymują bardzo duże obciążenia, zależnie od klasy betonu może to około 20-40 MPa. Natomiast do ich wad należą: dłuższy czas nagrzewania podłogi ze względu na niższą przewodność cieplną betonu (ok. 1 W/m*K) i większa grubość jego warstwy oraz duży ciężar, który może stanowić problem w niektórych konstrukcjach budynków. Bardzo kłopotliwy jest długi czas schnięcia betonu. Dla wylewek o grubości 4 cm przyjmuje się jeden tydzień na każdy centymetr grubości, natomiast na każdy centymetr ponad tę wartość czas schnięcia jest dwukrotnie dłuższy i wynosi 2 tygodnie. Grubość wylewek betonowych pod ogrzewanie podłogowe to 5...7 cm. W praktyce wylewka 6 cm będzie wymagała schnięcia przez aż 8 tygodni. Jastrych anhydrytowy, dzięki wyższej przewodności cieplnej tego materiału (ok. 2 W/m*K), powoduje szybsze i bardziej efektywne nagrzewanie podłogi, co przekłada się na wyższy komfort cieplny mieszkańców domu oraz niższe koszty eksploatacji systemu grzewczego. Grubość wylewki to 3...5 cm, czyli nawet ponad 2 razy mniej, niż betonowej. Jednak anhydryt (czyli krystaliczny siarczan wapnia, zwany też gipsem bez wody) posiada również swoje wady. Jest droższy od betonu i wrażliwy na wilgoć, która może powodować jego rozpad, dlatego może wymagać dodatkowych środków ochronnych w takich pomieszczeniach, jak łazienki czy kuchnie. W niektórych przypadkach wylewka z anhydrytu może okazać się podatna na pękanie. Jeśli chodzi o tempo schnięcia to wynosi ono ok. 1 cm grubości na tydzień, co oznacza, że wylewka o grubości 4 cm będzie gotowa po około 4 tygodniach. Dlatego wybór wylewki pod podłogowe ogrzewanie akumulacyjne powinien być dobrze przemyślany, Dla uzyskania optymalnej wydajności ogrzewania jastrych anhydrytowy, dzięki znacznie lepszej przewodności cieplnej, może być atrakcyjniejszym wyborem, jednak klasyczny betonowy może okazać się lepszy dla inwestorów ceniących sobie jego trwałość i wytrzymałość.

Elementy grzejne w podłodze

Najczęściej do wykonania akumulacyjnego podłogowego ogrzewania pomieszczeń wykorzystywane są kable grzewcze, zalane warstwą betonu lub anhydrytu. Moc elektryczna systemu to w praktyce od 100 W/m² (salon, pokoje, sypialnie) do 140 W/m² (łazienki), zależnie od izolacji termicznej budynku. Grubsza wylewka będzie wymagała zastosowania kabli o większej mocy lub ułożonych gęściej. Kable układane są równomiernie na całej powierzchni podłogi, z pominięciem stref stałej zabudowy (np. kuchnia czy wanna). Do tego celu można wykorzystać wcześniej rozłożoną siatkę zbrojącą. Kable czy też przewody grzejne mocuje się do siatki za pomocą opasek zaciskowych (trytytek), co zapobiega ich przesuwaniu się podczas wylewania jastrychu. Jeżeli z obliczeń projektowych wynika, że wymagana moc cieplna dla pomieszczenia jest wyższa od 150W/m², niezbędne jest zastosowanie ogrzewania wspomagającego, np. podłogowego w strefie brzegowej. Zapobiega ono wychładzaniu się niektórych stref pomieszczeń po wyłączeniu ogrzewania akumulacyjnego w dzień. Kable grzewcze powinny być wysokiej jakości – o dużej wytrzymałości mechanicznej. Oszczędzanie na materiałach może się skończyć awarią i koniecznością skuwania podłogi, co wiąże się z wysokimi kosztami. Niektóre firmy oferują wieloletnią gwarancję na swoje produkty, dzięki której zostaną pokryte koszty naprawy oraz przywrócenia podłogi do stanu sprzed awarii.

Sterowanie ogrzewaniem podłogowym

Niezbędnym elementem każdego elektrycznego ogrzewania podłogowego jest termoregulator (termostat). Współpracuje on z czujnikiem temperatury, znajdującymi się w podłodze. Nowoczesne, mikroprocesorowe termoregulatory z programatorem pozwalają użytkownikom na znaczne obniżenie kosztów energii elektrycznej zuzytej przez podłogówkę. Przykładem jest urządzenie DEVIreg Smart z możliwością ustawienia załączania ogrzewania w okresie II taryfy, takich jak, sterowanie współpracujące ze sterowaniem Fuzzy Logic, czyli wykorzystującą tzw. logike rozmytą, która - w porównaniu ze zwykłą zerojedynkową - pozwala na dokładniejszą regulację temperatury. Sterowniki z funkcją WiFi umożliwiają sterowanie ogrzewaniem w domu z dowolnego miejsca przez Internet – np. za pomocą aplikacji mobilnej.

Koszty instalacji oraz eksploatacji akumulacyjnego ogrzewania podłogowego

Ostateczna cena wykonania instalacji elektrycznego ogrzewania podłogowego zależy od wielu składników. Dlatego koszty inwestycji mogą być bardzo różne, jednak w przybliżeniu wahają się od 90 zł do nawet 400 zł za 1 m² podłogi. Zużycie energii oraz miesięczne koszty eksploatacji ogrzewania domu wynikają z kilku czynników, głównie od stanu ocieplenia budynku, konkretnego zapotrzebowania na ciepło przez użytkowników - związanego również z aktualną pogodą, czasu trwania sezonu grzewczego oraz od indywidualnych preferencji. W przypadku zwykłego ogrzewania elektrycznego podłogowego budynku o powierzchni 100 m² miesięczne zużycie energii elektrycznej waha się orientacyjnie od 84 kWh dla domy pasywnego do ponad 1000 kWh dla starego, nieocieplonego budynku. Można przyjąć, że dla klasy budynku klasy energetycznej B wyniesie to około 325-400 kWh miesięcznie. Zastosowanie termostatu programowalnego obniża tę wartość o średnio 30%, czyli do 227-280 kWh. W przypadku akumulacyjnego ogrzewania podłogowego, w którym kable są włączane tylko w tanich godzinach taryfy G12, mamy średnio koszty od 241 do 297 zł miesięcznie, czyli od 2900 zł do 3600 zł rocznie.

Jak obniżyć koszty eksploatacji elektrycznego ogrzewania podłogowego?

Właściciele domów mają do dyspozycji 2 podstawowe sposoby: termomodernizacja oraz zainstalowanie paneli fotowoltaicznych. Ocieplenie budynku, wymiana stolarki okiennej i drzwiowej oraz zamontowanie wentylacji mechanicznej z rekuperacją pozwolą na znaczne zmniejszenie zapotrzebowania budynku na energię dla celów ogrzewania. Koszty takiego przedsięwzięcia mogą być zrefundowane. Jeśli chodzi o zasilanie podłogówki to podstawowym sposobem na zmniejszenie rachunków za prąd wydaje się tu być instalacja fotowoltaiczna. Może ona działać nawet zimą przy słonecznej pogodzie. W lepszej sytuacji są właściciele domów, którzy zdążyli podpisać umowy z dostawcą prądu na odsprzedaż nadwyżek wyprodukowanej energii na zasadach net-meteringu, ponieważ są one proste: można odebrać za darmo 80% energii oddanej do sieci dostawcy. Niestety wprowadzony w 2022 r net-billing znacznie pogorszył sytuację takich osób, czyli prosumentów.Jak widać to, czy akumulacyjne ogrzewanie podłogowe się opłaca, zależy od wielu czynników, które warto przeanalizować przed podjęciem ostatecznej decyzji o jego ewentualnym zainstalowaniu.

Pogłębiaj swoją wiedzę, czytaj poradniki

Opracowanie redakcja : (Ł.G.)

Materiał objęty prawem autorskim. Publikacja w części lub w całości wyłącznie za zgodą redakcji portalu www.ogrzewnictwo.pl