Wentylacja domu pasywnego

W systemach instalacyjnych budownictwa energooszczędnego można wykorzystać tzw. energię odpadową, pochodzącą z układów wentylacji – tzw. potocznie nazywanych rekuperacją.

Ponieważ wentylacja polega na ciągłej wymianie powietrza, zwykle między pomieszczeniami wewnętrznymi a środowiskiem zewnętrznym, zatem powietrze dopływające do wnętrza budynku musi zapewnić wymianę powietrza zużytego i zanieczyszczonego na powietrze świeże. Niedostateczna wymiana powietrza wpływa bardzo niekorzystnie na jego mieszkańców oraz na sam budynek, jak również jest niebezpieczna dla zdrowia. W przypadku budownictwa domów pasywnych stosuje się systemy wentylacji mechanicznej, z uwagi na konieczność zachowania ich wysokiej szczelność. System wentylacji powinien zapewniać wymianę powietrza w sposób ciągły. W wentylacji grawitacyjnej nie ma możliwości w żaden sposób regulowania ilości powietrza dostarczanego do budynku w sposób niezależny od warunków pogodowych, a poza tym tradycyjny system wentylacyjny wywołuje duże straty ciepła, ponieważ usuwa się powietrze podgrzane. Zatem w przypadku domów pasywnych system taki nie miałby żadnego zastosowania i byłby sprzeczny z ideą energooszczędności. Zasada działania rekuperatora polega na pobieraniu świeżego powietrza za pomocą czerpni i dostarczania go za pomocą przewodu wentylacyjnego do rekuperatora. W tym urządzeniu powietrze przechodzi przez wymiennik ciepła, gdzie następuje wymiana energii z ogrzanym powietrzem wyciąganym z pomieszczeń. Po przejściu przez rekuperator następuje jego dostarczenie do pomieszczeń takich jak sypialnie, pokoje itp. przez sieci kanałów nawiewnych. Priorytetem w takich systemach jest także zapewnienie usuwania zanieczyszczeń i wilgoci z pomieszczeń higieniczno – sanitarnych i pomocniczych. Następnie świeże powietrze przepływa pomiędzy szczelinami pod drzwiami, lub też otworami w drzwiach, z tych pomieszczeń świeże powietrze jest usuwane za pomocą elementów wyciągowych, skąd dociera następnie za pomocą przewodów wyciągowych do rekuperatora, gdzie w wymienniku oddaje swoją energię, świeżemu zaczerpniętemu powietrzu z zewnątrz budynku. Następnie przez przewody wentylacyjne i wyrzutnie jest usuwane na zewnątrz budynku. Obecnie sprawność takich wymienników ciepła wynosi od 75-95%. Warunkiem jest wymiana ciepła przeciwprądowa – czyli przepływ powietrza usuwanego i świeżego musi następować w kierunku przeciwnym.

System taki składa się z następujących elementów:

• centrali wentylacyjnej z odzyskiem ciepła,
• przewodów wentylacyjnych,
• elementów nawiewnych i wywiewnych (zawory, kratki, anemostaty)
• czerpni i wyrzutni.

Pogłębiaj swoją wiedzę, czytaj poradniki

Opracowanie redakcja www.klimatyzacja.pl, www.ogrzewnictwo.pl [AJ].

Materiał objęty prawem autorskim. Publikacja w części lub w całości wyłącznie za zgodą redakcji.