Tworzą one osłonę wentylacyjną, która w momencie otwarcia drzwi lub bramy utrzymuje klimatyzowane powietrze wewnątrz pomieszczenia. Daje to możliwość zmniejszenia kosztów zużycia energii. Jednocześnie ich działanie powoduje osuszanie wejść oraz zwiększenie przestrzeni użytkowej w pomieszczeniu poprzez zapewnienie wyższego komfortu cieplnego w bliskiej okolicy drzwi, bram.
Typowa kurtyna powietrzna składa się ze stalowej obudowy, w której umieszczony jest wentylator z 1- lub 3-fazowym silnikiem elektrycznym. Wentylator promieniowy lub diagonalny zamknięty jest w obudowie ze stali nierdzewnej bądź z galwanizowanej blachy stalowej lakierowanej proszkowo.
Często kurtyny powietrzne wyposażone są w element grzewczy. Rozróżniamy kilka rodzajów kurtyn:
Wentylatory diagonalne budowane są z kierownicą i wylotem osiowym lub w obudowie spiralnej. Obie odmiany charakteryzują się przyrostem ciśnień statycznych częściowo pod wpływem działania sił odśrodkowych, co wynika z występowania wlotu i wylotu czynnika z wieńców łopatkowych na różnych promieniach. Powoduje to, że spręż urządzeń jest większy niż w wentylatorach osiowych, a mniejszy niż w wentylatorach promieniowych, co daje znacznie niższą prędkością powietrza na wylocie. W efekcie kurtyna z wentylatorem diagonalnym, mimo, że posiada tę samą wydajność powietrza, co kurtyna z wentylatorami promieniowymi, tworzy barierę powietrzną na znacznie mniejszej odległości.
Kurtyny powietrzne ograniczają straty ciepła związane z ucieczką ciepłego powietrza z pomieszczenia do przestrzeni zewnętrznej. Stąd też są chętnie stosowane w obiektach użyteczności publicznej: sklepach, biurach, urzędach, bankach, restauracjach, centrach handlowych, halach sportowych, magazynach itp.
Pogłębiaj swoją wiedzę, czytaj poradniki
Opracowanie redakcja, www.klimatyzacja.pl, www.ogrzewnictwo.pl [AJ]
Materiał objęty prawem autorskim. Publikacja w części lub w całości wyłącznie za zgodą redakcji