Wysokotemperaturowe spalanie w kominkach z płaszczem wodnym
W dobie wysokich cen surowców i rosnącego zapotrzebowania na odnawialne i tanie źródła energii, coraz częściej decydujemy się na system ogrzewania domu oparty na "kominku wodnym", współpracującym z klasycznym kotłem centralnego ogrzewania na gaz czy olej. Parametry obu urządzeń nieco różnią się od siebie i wymagają odpowiednich warunków, aby ich praca była optymalna.
Zasadniczą cechą wyróżniającą te urządzenia jest rodzaj paliwa. Wkłady z płaszczem wodnym służą do spalania drewna, przez co zaliczają się do urządzeń na paliwa stałe. Charakteryzują się wysoką temperaturą spalania, która znacznie przekracza temperaturę spalania w kotłach na paliwa płynne, czy paliwa lotne. Temperatura oraz skład chemiczny spalin ma istotne znaczenie przy budowie komina. Wyprowadzenie spalin z kotła i kominka do jednego kanału dymowego jest zabronione. Wobec tego w obu przypadkach należy zadbać o odpowiedni komin (rodzaj, wysokość, średnica) dobrany do indywidualnych parametrów danego urządzenia. W przypadku pieców wysokotemperaturowych, w tym wkładów kominkowych z płaszczem wodnym, stosuje się kominy murowane z cegły ze stalowym wkładem, izolowane przewody ze stali kwaso i żaroodpornej oraz systemowe kominy z wkładem ceramicznym o odporności temperaturowej sięgającej 1200oC. Sprawnie działający przewód dymowy jest bardzo ważny, zarówno dla naszego bezpieczeństwa jak i dla poprawnej pracy urządzeń grzewczych.
W związku z wyższą temperaturą spalania oraz wyższą graniczną temperaturą skraplania spalin niż nowoczesne kotły gazowe i olejowe, wkłady z płaszczem wodnym optymalnie funkcjonują, gdy zład wody osiąga temperaturę w przedziale 60 - 85 oC. Niedopuszczalna jest eksploatacja naszego "wodniaka" poniżej tzw. "punktu rosy". Praca w takich warunkach prowadzi do wydzielania się dużej ilości skroplin tzw. "kondensatu" na powierzchni paleniska. Zjawisko to powstaje w wyniku nadmiernego wychłodzenia spalin w komorze spalania. W efekcie ma to negatywny wpływ na czystość szyby kominka, sprawność oraz bezwzględnie wpływa na jego trwałość. Wysoka temperatura spalania, a w efekcie wysoka temperatura zładu wody w płaszczu wodnym, wpływa pozytywnie na pracę naszego urządzenia. Wymaga jednak prawidłowego podłączenia do instalacji grzewczej (grzejniki, ogrzewanie podłogowe) którą z reguły stanowią układy niskotemperaturowe, kolidujące z emisją wysokiej temperatury z urządzenia grzewczego.
Rozwiązanie tego problemu - tak aby nie dopuścić do przegrzania instalacji - leży po stronie instalatora, którego zadaniem jest dobór i wykonanie sprawnie działającego układu instalacji. Wielu producentów urządzeń na paliwa stałe zaleca stosowanie zbiorników buforowych. Jest to uniwersalne rozwiązanie zarówno dla wkładów z płaszczem wodnym jak i kolektorów słonecznych i pomp ciepła. Bufor stanowi zbiornik o dużej pojemności i wysokiej izolacyjności cieplnej, z kilkoma króćcami połączeniowymi umieszczonymi na różnych wysokościach. Pełni rolę magazynu energii i regulacji całego układu instalacji. Gromadzi nadmiar wytworzonego ciepła, a oddaje w momencie, kiedy mamy niedobór energii i różnicuje odbiór ciepła. Praca urządzenia wysokotemperaturowego w układzie z buforem daje stabilny odbiór ciepła bez przegrzewań oraz gwarancję niezawodnego działania całego systemu, co w efekcie skutkuje oszczędnością naszych pieniędzy.
