Sezonowanie drewna opałowego

Drewna opałowego nie suszy się, jak niektórzy błędnie nazywają, lecz sezonuje, czyli składuje się w odpowiednich warunkach na powietrzu przez okres minimum jednego roku.

Celem sezonowania jest osiągnięcie przez drewno stanu, który umożliwia jego spalanie. Właściwe i staranne sezonowanie drewna to jedna z ważniejszych rzeczy, do jakich należy się przyłożyć przed rozpoczęciem sezonu grzewczego. Dlatego też o zaopatrzeniu się w opał należy myśleć już rok wcześniej.

Konsekwencje palenia drewnem niesezonowanym mogą być tragiczne w skutkach. Przede wszystkim w domu będzie zimno. Kominek może zostać poważnie zapaskudzony. Jednak największe problemy mogą wystąpić z przewodem kominowym, który może zostać uszkodzony przez wydzielającą się smołę i kwasy. Znane są przypadki całkowitego zaklejenia smołą komina, a nawet trwałego przeniknięcia smoły na ściany sąsiednich pomieszczeń. Osadzająca się smoła i sadza może też ulegnąć zapłonowi wewnątrz komina, już niejeden dom zaczął się palić właśnie od komina. Tak więc inwestycja w sezonowanie drewna zawsze się opłaca, tym bardziej że dopiero suche drewno oddaje maksimum energii.

Temat sezonowania jest ściśle związany z wilgotnością drewna. Drewno świeżo po ścięciu posiada bardzo dużą zawartość wody i jest praktycznie niepalne. Generalnie można przyjąć, że im mniejsza wilgotność drewna, tym większa wartość opałowa. Drewno nadaje się do palenia po osiągnięciu stanu wilgotności drewna powietrznie suchego, czyli w granicach 20% lub mniej. Uzyskujemy ją po minimum 1 roku sezonowania na powietrzu. Niektóre gatunki przesychają szybciej, inne natomiast wolniej. Teoretycznie drewno uzyskuje maksymalną wartość opałową po 2 latach sezonowania. Ciekawe jest to, że przy odpowiednim zabezpieczeniu wartość opałowa w dalszych latach wcale nie spada.

Drewno przesycha poprzez płaszczyznę przecięcia lub rozłupu, a kora jest elementem, który hamuje proces schnięcia drewna. Dlatego jest bardzo wskazane, aby drewno zostało porąbane przed ułożeniem. Najłatwiej rąbie się drewno świeże i mokre, najlepiej więc zrobić to jak najszybciej. Drewno porąbane w szczapy przesycha zawsze szybciej od nieporąbanego.

Bardzo ważny jest sposób składowania drewna. Optymalny sposób to ułożenie pod wiatą, czyli zadaszeniem bez ścian bocznych. Absolutnie złym rozwiązaniem jest wrzucenie od razu drewna do szopy. Można ułożyć drewno pod gołym niebem, ale z góry powinno być przykryte plandeką. Miejsce składowania powinno być przewiewne, niezacienione, najlepiej nasłonecznione. Wskazane jest ułożenie drewna na legarach lub podkładkach (np. na palecie) w celu odcięcia drewna od ziemi i wilgoci. Czasem się zdarza, że drewno jest oparte o ścianę budynku. Rozwiązanie dopuszczalne pod warunkiem, że jest ustawione od strony południowej; ale mimo wszystko i tak szkoda elewacji …

Drewno szybciej przesycha w wyższych temperaturach, w ujemnych prawie wcale nie przesycha, co nie znaczy, że w okresie zimowym proces ten nie zachodzi; zachodzi, ale dużo wolniej. Najlepiej drewno schnie w sezonie wegetacyjnym w okresie od marca do października, w tym oczywiście najintensywniej w miesiącach letnich. Okres jednego sezonu wegetacyjnego (marzec-październik) to absolutnie minimalne minimum dla sezonowania drewna i nie dotyczy to wszystkich gatunków.

Źródło: www.kominkowe.info - Drewno kominkowe w teorii i praktyce