Górne źródło ciepła – instalacja grzewcza w budynku

Efektywność pomp ciepła jest silnie uzależniona od różnicy temperatur pomiędzy systemem oddawania ciepła a źródłem ciepła.

Dlatego temperatura na zasilaniu instalacji grzewczej powinna być możliwie niska. Zasadniczo wymóg ten można osiągnąć, stosując różne systemy grzejne, np. grzejniki niskotemperaturowe czy ogrzewanie powierzchniowe (podłogowe lub ścienne). Ze względu na wysoki komfort, ale także swobodę w projektowaniu powierzchni mieszkalnych największym powodzeniem w budownictwie jednorodzinnym cieszy się w ostatnich latach ogrzewanie podłogowe.

Jego udział rynkowy wśród innych systemów grzejnych sięga obecnie ok. 50 %. Przy tym typie ogrzewania, osiągane temperatury 35˚C na zasilaniu i 28˚C na powrocie z instalacji grzewczej są wystarczające do ogrzania budynku. W domach o bardzo dobrej izolacji termicznej wartości te mogą nawet niższe. Kolejną zaletą ogrzewania podłogowego jest efekt samoregulacji. Ze względu na niskie temperatury powierzchni od 23 do maks. 27˚C nawet w najzimniejsze dni, oddawanie ciepła zmniejsza się wraz ze wzrostem temperatury w pomieszczeniu, w ekstremalnych przypadkach spada nawet do zera. Tak właśnie dzieje się przy nasłonecznieniu pomieszczenia w okresach przejściowych. Dzięki wyjątkowo dużej powierzchni grzewczej, obejmującej całą podłogę, instalacja ogrzewania podłogowego może pracować z niższą temperaturą powierzchni. Stałe, delikatne promieniowanie cieplne zapewnia równomierny rozkład temperatur, a także zapewnia pokaźną ilość ciepła. W ten sposób temperatura powietrza w pomieszczeniach ogrzewanych za pomocą tego rodzaju instalacji może być znacznie niższa niż w przypadku pomieszczeń ogrzewanych tradycyjnymi metodami, przy zachowaniu temperatury odczuwalnej na tym samym poziomie. Dzięki ograniczonej cyrkulacji powietrza nie dochodzi do wzniecenia kurzu i roztoczy, co okazuje się niewątpliwą zaletą dla osób uczulonych na kurz domowy.

Instalacje ogrzewania ściennego są często stosowane tam, gdzie ze względu na uwarunkowania budowlane nie jest możliwe zastosowanie instalacji ogrzewania podłogowego lub gdy powierzchnia podłogi nie jest wystarczająca do ogrzania całego pomieszczenia. Zastosowanie instalacji ogrzewania ściennego jedynie we fragmencie pomieszczenia umożliwia komfortowe ogrzewanie pomieszczeń, takich jak np. łazienka i rezygnację ze stosowania dodatkowych grzejników.

Dodatkową zaletą ogrzewania płaszczyznowego jest możliwość wykorzystania tego układu w zimie do grzania, natomiast o okresie letnim do chłodzenia budynku. Wykorzystuje się wtedy pompy ciepła.

Pompa ciepła może współpracować nie tylko z ogrzewaniem płaszczyznowym (podłogowym, sufitowym, ściennym), ale i z grzejnikowym. Jednak aby grzejniki współdziałające z niskotemperaturową pompą ciepła zapewniły odpowiedni komfort cieplny w domu, należy zwiększyć ich wymiary (czasami nawet dwukrotnie – w stosunku do standardowej instalacji), a temperatura wody grzejnej powinna wynosić nie więcej niż 55°C. Poza tym grzejniki wywołują gorszy mikroklimat w pomieszczeniach, głównie ze względu na to, że najzimniej jest przy podłodze, a najcieplej przy suficie.

W ostatnim okresie na rynku pojawiły się pompy ciepła wysokotemperaturowe. Są to urządzenia które osiągają temperaturę zasilania nawet 80°C – co pozwala stosować te urządzenia nawet w standardowych instalacjach grzejnikowych (np. obiekty modernizowane, gdzie nie możemy zastosować niskotemperaturowego ogrzewania płaszczyznowego).